De laatste tijd loop ik er met regelmaat tegenaan: mensen er
die door de naam ‘Superfoodmama’ vanuit gaan dat ik sta voor een voornamelijk
raw, veganistisch dieet met zoveel mogelijk exotische superfoods. Let me tell
you: niets is minder waar. Hoewel ik ook inspiratie vind in de raw food, zoals
in vele natuurvoedingsstromingen, is de definitie van de term ‘Superfood’ volgens
mij behoorlijk versmald door de recente opkomst van allerlei hippe exotische
bessen en zaden.
Gebruik ik dan geen chiazaad? Geen goji-bessen, moerbeien,
hennepzaad of groene poeders? Jazeker wel. Zaden en bessen met een enorm
gehalte aan voedingsstoffen, minimaal bewerkt, onverhit en vol levenskracht –
daar ben ik natuurlijk niet tegen! Maar voor mij is superfood veel breder. Zo
hadden onze voorouders bijvoorbeeld ook superfoods: voeding waarvan algemeen bekend was dat die
extreem veel voedingsstoffen bevatte. Denk boerenkool, denk levertraan, denk ouderwetse zelfgetrokken bouillon. Gewoon brandnetel uit de tuin of gefermenteerde voeding zoals zuurkool. Eieren, haring, de rijke boter van de lente wanneer het groene gras op z’n hardst groeit. Oldschool
superfoods, noem ik die. Deze oldschool superfoods bieden zelfs juist vaak
onontbeerlijke vitamines en mineralen: stoffen die je maar moeilijk voldoende
uit andere voeding haalt en die je lichaam niet voldoende zelf kan aanmaken. Ze
horen in de basis van ieder dieet, waar nieuwe superfoods meer een aanvulling
zijn: daarmee kun je je lichaam en geest een boost geven met extra
voedingsstoffen en levensenergie.
Dus, dat is het? Oldschool en newschool superfoods? Nee. Voor
mij is voeding breder dan eten: alles waarmee je je voedt, is voeding. Zo kan superfood
ook een heet bad zijn, of gewoon wat tijd voor jezelf. Een warme knuffel van
een vriend, een strandwandeling, je creativiteit laten stromen. Werk dat je met
plezier doet, fijne relaties, een inspirerende woonplek. Wat ik zelf als erg
voedend ervaar is het delen met andere vrouwen. Iedere vrouw die wel eens naar
een vrouwencirkel is geweest, weet wat ik bedoel. Daarom zijn mijn programma’s
ook zo opgezet: dat je je avontuur deelt met een groep gelijkgestemde vrouwen.
Zij inspireren elkaar onderling ook weer en zo ontstaat er een niveau van inspiratie en saamhorigheid
dat veel meer is dan de som der delen. En daar kan ik zo blij van worden, he.
Enfin. Superfood, dus.
Enfin. Superfood, dus.
♥
Geen opmerkingen:
Een reactie posten